اساس فیزیولوژیکی و داروشناسی:
بیشتر داروهای بازدارنده اشتها از آمفتامبن ریشه گرفته اند. آنها هم چنین مثل آمفتامین پس از چیره شدن به مایع خون و مغز،سبب آزاد سازی نورآدرنالین و دوپامین در مغز میشوند و از جذب دوباره آنها در سلولهای عصبی جلوگیری میکنند و به این وسیله تاثیر تحریک کننده دارند. افزایش این عمل آزادسازی کاتکولامین موجب سریع شدن تجزیه و ترکیب هم میشوند، یعنی یکی از تاثیراتی که خواسته ورزشکار است این داروها کم و بیش با تاثیر گذاری خود اشتها را کاهش میدهند و به روند تجزیه و ترکیب و تبادل مواد شتاب می بخشند و باعث سوخت چربی در بدن میشود. دو داروی فن فلورامین و دکسفن فلورامین که بعداْ تولید شد به نوع و شیوه دیگری مؤثر واقع شدند. به این معنا که آنها مقدار سروتونین را در مغز با آزاد سازی بیشتر این ماده عصبی انتقال دهنده و همینطور با جلوگیری از جذب دوباره افزایش میدهند، به این ترتیب موجب سیر شدن زود هنگام انسان شده و برعکس بقیه داروهای باز دارنده اشتها دارای تاثیر آرامبخشی هستند.
بیشتر مواد بکار گرفته شده فنیل پروپانولمین، افدرین، دیتیل پروپیون و فن ترمین هستند.
فن ترمین در میان این داروها مؤثرترین و قوی ترین ماده دارویی محصوب میشود. این ماده در کار برخورداری از تأثیر بازدارنده اشتها، دارای یک تأثیر تحریک کنندگی نیرومند است که ورزشکاران به همین دلایل خواهان آن هستند. زیرا به هنگام رژیم غذایی حالت سستی و بی حالی ورزشکار را کاهش میدهد.
بسیاری از داروهای آنورکتیک بدلیل خصوصیات تحریک کننده شدید که دارند شبها مورد استفاده قرار نمیگیرند چون در غیر این صورت موجب بروز اختلال در خوابیدن ورزشکار میشوند. از این رو تعداد زیادی از حرفه ایها ترجیح میدهند که داروهای فلن فلورامین و دکسفن فلورامین را مصرف میکنند. آنها این مواد را به هنگام شب مورد استفاده قرار میدهند تا امکان یک خواب عادی را برای خود فراهم نمایند و یا اینکه آنها را در طول روز بکار میبرند تا این خصوصیت تحریک کنندگی را با داروهای دیگر بازدارنده اشتها بویژه فن ترمین تا اندازه ای نموده و کاهش بدهند.
فن ترمین به مقدار 30 تا 90 میلی گرم در روز به مصرف میرسد و فن فلورامین به مقدار 40 تا 120 میلی گرم در روز بکار گرفته میشود. به خاطر اینکه مصرف این داروها به مدت چند هفته قطع میگردد و دیگر تأثیر ندارند، بنابراین اغلب ورزشکاران از مقادیر بیشتر هم استفاده میکنند.
خطرات و تأثیرات جانبی:
مصرف بازدارنده های اشتها ممکن است تأثیر جانبی فراوانی را به دنبال داشته باشد که از جمله میتوان به طپش شدید قلب، ریزش عرق، ناآرامی، عصبانیت و بیخوابی اشاره کرد. در کنار این تأثیرات نیز تا حدودی اعتیاد زیان باری را موجب میشود.
بکار گیری فن فلورامین و دکسفن فلورامین از این آثار جانبی اشاره شده به کنار است ولی فراتر از اینها تأثیر بجای میگذارند که مهمترین آنها عبارتست از: خستگی، سستی، بیحالی، یبوست، خشکی دهان و ایجاد اختلال در تمرکز فکری؛ علاوه بر اینها بنظر میرسد که با مصرف مداوم فن فلورامین و دکسفن فلورامین این خطر بوجود آید که مصرف کننده به بیماری مرگبار ریوی مبتلا شود. خوب امیدوارم که از این بحث پند کافی رو گرفته باشید.

» پ.ک
»» نظرات دیگران ( نظر)